მოვიდა დრო,რომ კიდევ ერთხელ მოერიო თავს, მე გაძლევ ფიცს,რომ სიყვარული კინოს აღარ გავს. ვიცი, ყოველთვის და ყველგან ვატარებდი ცდებს, მე მოგცემ ძალას მოერიო დაჟანგებულ ფრთებს. ხომ ხედავ, შენი გაბზარული გული ჩემით ცემს, შენ იცი სიყვარული,აზრი აღარა აქვთ წლებს. მითხარი, რომ ეს განცდა ანარქიას აღარ გავს, მე აღარ წავალ, ისევ მოგაბეზრებ თავს. მე ძველ ფოტოებს ჩემი ქურის ცეცხლზე ვწვავ, მე შენი მთების გარდა აღარაფრის აღარ მწამს, ამდენი ხანი ვამბობ, რასაც არ ანდობენ სხვას, მე უკვე აქ ვარ აღარ გადმოვცურავ ზღვას, მე აღარ გადმოვცურევ ზღვას! ჩვენ განშორებას,როგორც სიკვდილს გული ვერ იტევს, და ტელეანძა როგორც ჯვარი საფლავს დაადგეს. დრო იტყვის ყველაფერს,რასაც ვერ მოვასწრებ რომ ვთქვა, თქვენ იზამთ ყელაფერს,რასაც ვერ მოვასწრებ,რომ ვქნა! და ჩემგან დარჩენილ,დაფლეთილ ათას ტომს, ბავშვები ნახავენ, თუ ოდესმე მოვიგებთ ომს, ჩვენ მოვიგებთ ომს!
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
