გადმოლახა მთა და ბელტი, ღვთივ ნაკურთხი ამალით. მოდიოდი ქალზე მეტი, სადედოფლო თამარი...
ვით სამშობლოს შეხსნილ ღილზე მოდებული წამალი, თვით დავითის გამომვლილზე მოდიოდა თამარი- -ზარებით და დროშით ჰოდა ერტყა მეფის ქამარი, მოდიოდა, მოდიოდა, მოდიოდა, თამარი...
გამსჭვალული ღვთიურ ალით, ძალა ჰქონდა მთავარი: უფლისა და რწმენის ძალით მოდიოდა თამარი...
მაშ, რომელი სამტრო მახე, ანდაც კარი სამარის, როცა ქართველ ქალის სახით, დღესაც მოდის თამარი!
გ. ლაცაბიძე
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
