მე თუ ჩაგაცმევ გვირილებს კაბად,
და თუ მოახდენ ყვითელს ამ წვიმას,
მაშინ გაჩუქებ სიყვარულს მარად,
და დავაპურებ, გრძნობის ნაწილსაც.

სველს, იმ გაწუწულს, გაგათბობ სახლში,
აბაზანიდან შენ რომ გამოხველ,
ხელზე დამადე ხელ და იმ წამში
მივხვდი უბრალოდ, ჩემთვის – "ალო" ხარ.

უპასუხოდ რომ მოელის პასუხს,
და ოცნებებსაც, სიოს გაატანს.
როს ლაპარაკიც, უკვე აღარ მსურს,
პარკში ვსეირნობ, გულით დამაქვს რაც,

მაღიმებს ზოგჯერ, მძიმედ სევდიანს,
ალბათ ქვაც იღებს, სიმძიმეს ჩემგან
და მდინარეში უძლურ იხრჩობა.
მე კი სიცოცხლეს, აღმოვა–ჩენ და

მაშინ გაჩუქებ სიხარულს მარად,
როს დასველდები შენც ჩემს წინაშე.
ლექსით ჩაგაცმევ გვირილებს კაბად,
შენ თუ მოიხდენ ყვითელს წვიმაში!..

ნიკოლოზ ქართველი (ძამიაშვილი) - 09.05.2015