(ჩემი პირველი მცირე პროზაული ნაწარმოები)
იმედია ნორმალური მაინც გამოვიდა...

მეცოდება ის დედა, ვინც ვერ ზრდის ბავშვს სხვადასხვა პირობებისგან გამომდინარე და აბარებს ბავშვთა სახლს, შემდეგ კი უმეტეს შემთხვევაში კარგავენ ერთმანეთს დედა–შვილი და ოდესმე შეიძლება იპოვონ კიდეც, როგორც ბაბაუწვერაზე ნიავის ჩავლის შემთხვევაში კარგავს შვილებს, რომელსაც ძუძუ აწოვა, გაზარდა და შემდეგ არ უწერიათ დედასთან შეხვედრა, ანდა თუ ისევე ნიავი გადმოაქროლებს და ის მიიყვანს დედასთან, მაგრამ უკვე უსახლკარო დედაბერი ვეღარ იცნობ იმ თავის ბავშვივით საყვარელი გამოხედვის მქონე შვილს, რომელსაც ასევე შემორჩა და არ დაავიწყდება ის ფრენისგან განცდილი დიდი წამიერი სიხარული და დედის მკერდისგან მოცილების ტკივილი.

ნიკოლოზ ქართველი (ძამიაშვილი) - 11.05.2015