ანანურში ვარ, შენი ცხენის ნაფლოქვარს ვთელავ, ბაზალეთთან ვარ, შენი ცრემლის ნაკვალევს ვხედავ, შენზე ვფიქრობ და შენი დარდის ტარებას ვბედავ, მტრობა და შური არ ყოფილიყო არასდროს ნეტავ!..
სამშობლოს ცაზე, დატრიალებს ტანჯული სული, მარაბდის ველებს, რომ დაჰყურებს ღალატი დაგავს, " ვერ დაგიცავი, ჩემო ქვეყანავ, დამადეს რული და ამ წყვდიადში, პაატას სიცოცხლე სანთლებად დამაქვს".
სიმართლის მხრიდან, წამებულთა მხედრობა მოჰქრის, შადიმანებო! აბჯარს შიგნით იწვოდეთ უნდა! ზარს ჩამოჰკარით ანანურში! გიორგი მოდის! კარი გაუღეთ, შეეგებეთ ერთიან გუნდად!
სულიკო კუბლაშვილი (თერჯოლის რ. სოფ. რუფოთ საჯარო სკოლის მატემატიკის მასწავლებელი)
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
