გემს ქარიშხალი არბევს.. სიკვდილს ვებრძოდით მედგრად.. მაინც მოგვტაცა მგზავრი- ზღვა გადაგვექცა ცრემლად. ქარი იალქანს დაღლის! გულს, ნაღველი და სევდა.. დედა იტევდა სიკვდილს- შვილო, დაიტევ დედას!? კეთილი არის ბოლო.. როცა მთავარი რჩება! და რა დავარქვა ზღაპარს, სადაც უკვდავი კვდება!? ხე გამოიღებს ნაყოფს, ფერფლი მიწაში ქრება.. ნაყოფში ცოცხლობს ხე და- შვილში იცოცხლებს დედა!
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
