ადამიანი დაეძებს ადგილს, ადამიანი ადგილს ვერ აგნებს, და ღამის სხივი ამკობს მადლივით სამყაროს შიგნით დამწყვდეულ საგნებს. ხოლო გარეთ კი ქარია, ქარი და ვარსკვლავები ავსებს კუნჭულებს, ბინებში უკვე ჩააქრეს კვარი და უკვე სძინავთ თვალდახუჭულებს. მაგრამ სულ ახლოს იღვიძებს ბავშვი და ტირის,ტირის,ტირის,ქვითინებს, რომ დაარბიოს საგნები სახლში და გაათენოს ღამე რითიმე.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
