საათი კედლის...
ერთმანეთში ჩაწყობილ თითებს
ადარებ ბადეს და შიგ ამწყვდევ ფიქრს ქვეყნად ყოფნის.
(პატარა ტბაში თუ ოდესმე დაიჭერ დიდ თევზს,
გაუშვი უკან, გასაჭირი თავისიც ჰყოფნის.)
ნაცნობი სივრცე,
სად ცოდვები გააკრეს ძელზე.
ცოდვილს თავის ხსნა დამისახეს ცხოვრების არსად.
ღმერთო, არ არის ადვილი და ძნელია ძნელზე
გქონდეს კარი და გასაქცევი არ გქონდეს არსად.
დროსა და მანძილს
შეცდომების გამო არ თელავ
კრავივით წირავ საკუთარი გრძნობების ნახე-
ვარს და უფალმა თიხასავით გამოამთელა
შენი სხეული და სამყარო სხვაგვარი ნახე.
არა აქვს აზრი
თუნდ ნაბიჯი სამყაროს გასცდეს
ყველაფერს დათმობ ქვეყანაზე დღეს გარდა სულის
არბევს საღამო მეათასედ გრძნობებს და განცდებს
და ყოველივე გაგონდება აწ გარდასული.
პ.ს
საათი კედლის...
ნაცნობი სივრცე...
დროსა და მანძილს
არა აქვს აზრი.
მზად ვარ რომ სული
სახსნელად მივცე
ვდგავარ ეზოში
პატარა ტაძრის.
გურამ ლაცაბიძე - მეცამეტე თვის პოეტები / guram latsabidze - mecamete tvis poetebi
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
