ისევ ჩაწვება ხევებში ბინდი ფიქრს წაიღებენ თეთრი ნისლები, უხმო ადგილას წყვდიადი სახლობს მაშინ როდესაც მე არ ვიქნები. ისევ მთიებსა გადაკრავს ნაბადს და გაჩნდებიან ჩუმი ფიფქები, იქ კი არავინ აღარ გაივლის მაშინ როდესაც მე არ ვიქნები. ცივი ქარი რომ გაყინავს ტოტებს და შორს წავლიან სადღაც ჩიტები, წაიღებს ბედის უგულო ნახატს მაშინ როდესაც მე არ ვიქნები. „ იმე-იმე “ 06/09/2014 21:33
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
