უაზრო დღეებს მხოლოდ შენზე ფიქრით ვაღამებ, ვუცქერ ჰორიზონტს და სიშორე მაუცნაურებს, ნეტავ იცოდე ტკივილებმა როგორ დამღალეს, როგორ მომწყინდა ეს ქალაქი,ხალხი,ხმაური, ახლა,ჯერ კიდევ სუსხია და თებერვალია, როგორც ყოველთვის,მე სულ მარტო დავეხეტები, მე რომ პლანეტა შევიძულე შენი ბრალია, და სამშვიდობოდ აფრენილი თეთრი მტრედებიც, მხოლოდ ღიმილის მომგვრელია რადგან უშენოდ, სურვილი არ მაქვს რომ ცხოვრებას კიდევ ვეომო, თავისუფლები-ტყვიას მკერდებს ისევ უშვერენ, მე მარტოობამ დამიკარგა ძველი მხნეობა... აქ ყველაფერი უშენო და მოსაწყენია, შენი თვალებით მზე ვერ თბება და მე ავად ვარ, ნეტავ ვიცოდე,ამ ქალაქში რა დამრჩენია?! მიზეზი არ მაქვს გაფრენა რომ გადავავადო! მიყვარხარ!
... ... ...
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
