როცა სიტყვების იწყება თოვა ცარიელ გრძნობის იდგმება გორა, თვალის უპეში დარჩენილ დარდებს წვიმა გააქრობს, გაჰყვება ლანდებს.. როცა სიტყვები აჩუმებს დარდებს მე შენთან მოვალ მოგიტან ვარდებს, ჩამქრალ თვალებში ვიპოვნი მუზას ვიპოვნი ზღვაში, დაკარგულ ღუზას... მე შეგიყვარებ არ გეტყვი სიტყვას ვერ დაგიხატავ ცხოვრებას რითმათ, ცარიელ გრძნობის არ დავდგამ გორებს სიმართლეს ვარჩევ, ოცნების მომენტს. ვერ დაგიხატავ ვარდისფერ ფიქრებს აღარ დაგტანჯავ,არ გეტყვი სიტყვებს, მე ოცნებების არ გავშლი ფარდებს სჯობს რეალობით ვსჯობნიდეთ დარდებს.... მე შენ მიყვარხარ დავიწყებ წერას აგირჩევ მუზად და გულის ძგერას, მივყვები ჩუმად გავაქრობ ლანდებს თვალის უპეში დარჩენილ დარდებს
ავტორი: თეონა დეკანაძე
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
