მადლობა უფალს, რომ გვასაჩუქრებს
მათი ახალი დღით ვინც გვიყვარს და
ვისაც ვუყვარვართ!..

და მე თუ გავძლებ ოცდამესამე
დაბადებსი დღემდე, ვისურვებდი,
მხოლოდ მათ სახის

ხილვას, ვის გულშიც თუნდაც სულ მცირე
მტვრის ნაწილაკად ვარ დალექილი,
არვის ვპატიჟებ!

ვისაც გავახსენდები, მიპოვის
თვითონ, ისევ იმავე კორპუსის,
იმავე სართულს,

სადაც ისევ ის ვაზი ამშვენებს
დღესაც ჩემს ოთახის ფანჯარას და
რის გამოც სამჯერ

მე, ღმერთმა გადამარჩინა სიკვდილს,
ყურძნის ბოლო მტევნის დაკრეფისას,
რომელიც, ალბათ

ახლა ვფიქრობ,
რომ უნდა ჩიტებისთვის
დამეტოვებინა...