როცა სიმარტოვე შენი
მხოლოდ ერთადერთი სტუმარია
რომელიც
შენ არ მოგიპატიჟებია.

ამოწმებ მაცივარს ჰოდა
იქაც ისეთი სიცარიელეა
როგორც შენს
სულში, ჰოდა მხოლოდ ორ ნატეხ

პურსა და უკარაქო ყველს,
თხლად მოჭრილს ადებ ზემოდან და გჯერა
რომ დღესაც
დანაყრებული ათევ ღამეს.

შემდეგ კი გრცხვენია ლოცვა
რადგან ვერ მიდიხარ ხატებთან და
ვერ ამბობ
შენს სათქმელს, რადგან ცხელა და

საცვლის ამარა ტოვებ შენს
ოთახს, გადიხარ სხვაგან და ამბობ
მამაო
ჩვენოს, პირჯვარს გადასწერ საკვებს

იტყვი ღვთისმშობლის ლოცვასაც
და იკვებები რაც გაგაჩნია
და გრძნობ რომ
იმ მომენტში, არ იყავ მარტო.

თითქოს იმ წუთას შენ რომ
ესაუბრები თვით იესოს
ისაც შენ
გისმენდა და მერე გსურს ისევ

რომ სხვამ თუ არა ისევ
მან იგრძნოს შენი მარტოობა
და უხდი
მადლობას ღმერთს და ღვთისმშობელსაც

რომ დღეს კარგად ჩაიარა
საუზმემ ჰოდა ისხამ ჩაის
და ხვდები
რომ იმ ფოთოლსაც ვიღაც უვლის

როს ღამე ეცვლება დილით
და სიცხე კი ისევე ისე
არ იკლებს
ფიქრობ მთასა და ზღვაზე მაგრამ

ვერ გადიხარ სახლიდან
რადგან, ვერ ხედავ მას ვინც გეტყვის
ტკბილ სიტყვას
და დაგეხმარება ჩასვლაში

რადგან მიჯაჭვული ხარ
როგორც ინვალიდის ეტლს ისე
სიგიჟეს,
რომლისაც სხვას არ ესმის შენში!..