არა, მაინც ისე ვერ ვთქვი, როგორც მინდოდა ...

რატომ ვერ ვიყოფთ ძმურად სულელნი,
ერთი ცაა და ერთი ღრუბელი
ერთხელ წავა და მერე სულ ელი
რადგან ცრემლით და იყავ თუ ღელვით
შენ რომ გენახა, მიწა იმ ცის ქვეშ
რა სჭირს, ან რა ჭრის, გულს რომ იშიშვლა
ყველა სისხლძარღვი, ნდომით სურვილით
და აფხაზეთის ნახვის წყურვილით
როგორც შველი წყალს, მოშორებული
ისე კვდებოდა მოწყურებული
თავის მიწა-წყალს ჩასახუტებლად
საზღვარს გამცდარი დასუსტებული
დედაკაცი რომ ტყვიას ემსხვერპლა
თავის სურვილის დასამარხავად!..