თავს ზემოთ წვეთები გვეცემა,
ვგრძნობთ ყოველ დაცემას და თუ
შენ დილით როდესაც ეწევი
სიგარეტს ცხოვრებას ანდობ

ჩვენ მაშინ ერთმანეთს გავუგებთ,
რადგანაც მეც მიყვარს წვიმას
როდესაც არც ქოლგა და ქუდი
არ უშლის კისრამდე მისვლას.

ვაბიჯებ გუბეში რადგანაც
შევიგრძნო სიცივე უფრო
მე მხოლოდ სიტყვები დამრჩა და
უმისოდ, მის გვერდზეც ვაფრენ.

შენ დილით როდესაც ეწევი
ცხოვრების უაზრო წუთებს,
თავს ზემოთ წვეთები გვეცემა
ჯიბეში კი ვითვლით ხურდებს,

რომ ყავა ვიყიდოთ, პურიც და
კარაქზე თუ მოგვრჩა ფული,
არ ვფიქრობთ, მომავალს ხუმრობად
გავიტანთ, როგორმე თუკი

სახეს ჩვენ ღიმილსაც შევაჩვევთ
წვიმის დროს, სიცხის ან თუნდაც
როდესაც მარტო ვართ შენ და მე
ვერ ვხედავთ ერთმანეთს, ფუჭად

არ ვკარგავთ დროს ჰოდა ამ წამებს
როდესაც თქვენ გესმით ჩემი.
ჩემს გვერდზე მაშინაც აწვალებთ
საკუთარ თავებს და ხვდებით

რომ ჩუმ ხმას წვეთების, რომლებმაც,
ეს გულიც წკაპ-წკუპად გაიყვეს,
მე კი მწამს წვიმის და ყოველთვის
მაგიჟებს!..