თოვლი მოსულა, აუვსია მთლად არემარე დილა გათენდა უთეთრესი, შენ დამემალე... შენი სითბოთი ნუ დაადნობ ამ ფიფქებს მალე, არ მინდა გაქრეს ყველა ფიფქი , ჰოდა დამალე ხელებში, მკერდში და უბეში , რომ მისი ბედი ეფემერაა და სიცოცხლეც, წუთივით მოკლე. ნუ მოინდომებ, რომ ეს ფიფქიც ახლავე მოკვდეს. თუ ჩაიხუტებ, ერთგულებას რაღას თხოვ კრისტალს ამ ფიფქის ნაცვლად მხოლოდ წვეთი დაგრჩება დიდხანს. თოვლივით ცივი , შენსავით თბილი, კონტრასტი - დილა გათენდა, თეთრი, უთეთრესი, იფრქვევა ციდან, მე ჩემს შეხვედრას ამ ფიფქებთან დავარქვი ფიქრი შენ დამემალე, შენ სითბოზე მიყვება ფიფქი...
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
