მთაზე ქვის აივნებია - იმ აივნებზე დარია მზისყანის გორზე ბილიკი გალეული და მკრთალია შუადღის მდუმარებაში ისმის ვარსკვლავთა ჩქამია. სითბოდ ქცეულა სიცივე ღრუბლის ტოტებზე ციმციმებს მარგალიტი და ლალია ადიდებულმა მდინარემ მიშალ_მოშალა ზვავია ხარობს ქვაკაცა_იფიქრებ ზღაპრიდან მომავალია. რა დაგემართა გვირილავ რამ აგიცრემლა თვალია შენი მეგზური ვიქნები არ ამერევა გზანია ჩემი სიცოცხლის ნაწილო თუ არ გიხსნა და გაბრწყინო მოგიკვდეს ჩემი თავია.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
