გავედი გარეთ. შემხვდა ეტლში მჯდომი ახალგაზრდა, რომელიც გალოთდა. პურის საყიდლად დამაკლდა ხურდა. დაიხურა მაღაზია, სადაც გამყიდველი და მფლობელი ერთი ადამიანი იყო და ბებიასავით ვუყვარდი. ძმაკაცი თვითან-თვემდე ვერ კვებავს მეუღლეს და ბავშვს. . ქუჩის ძაღლი, რომელსაც რამდენიმე წამით მოეფერები, კუდის ქიცინით გაცილებს სახლამდე, იმ იმედით რომ რაიმეს მიუგდებ, ადამიანებიც ვემსგავსებით მათ, მხოლოდ იმედით ვცხოვრობთ. . დღევანდელი დღეც უარყოდ — ერთფეროვანია.. უფლის ანაბარა დარჩენილი მთელი ქვეყანა ჰგავს იმ ნაგავსაყრელს, საიდანაც ვხედავთ რომ უნდა დავახვიოთ, მაგრამ წყლის ონკანი, საპონი და საპარსი არსაით ჩანს.
2016
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
