მწამს, ოდესმე შეგეხები და გამოიდარებ..სად არის შენი სახლი?
ალბათ იქ, სადაც ვინმე გელის და გრძნობ სითბოს მათგან, ან იმ შიშველი კედლებიდან, რომლებსაც ერთ დროს იმეტებდი მუშტებისთვის, რომელიც მისთვის შესაძლოა მოფერებასავით იყო, ახლა კი გეცოდება, ცრემლი გდის..
გადის დრო.. გული გწყდები, რომ ხვდები, ეს უბრალოდ შპალერმოლამაზებული გაგაჯული ბეტონია, რომელსაც არ გააჩნია მეგობრობის უნარი. მას შეუძლია დაგიცვას სიცივისგან და გაცხოველებულთაგან, ასევე შეგიზღუდოს თავისუფლება.
ამ დროს კი გრძნობ ჰაერის ნაკადს, იხედები გვერდით და ამჩნევ ფანჯარას!..
2017
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..