ქარი, ურცხვად მითათუნებს ხელებს, თმებს მიწეწავს, ვითომ არას მერჩის, გაუგიათ მარტო ქმარს და ქარებს რა სიამე იმალება ჩემში, როცა ქუჩებს მივუყვები ქარი, ქმარს დასცინის და მკლავებზე მივლის, როცა ქმარი მეფერება მაშინ, ვერც კი ხვდება, ქარი რატომ სტირის....
ხათუნა გელაშვილი
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
