11:08 PM ბაჩო ზაქაიძე - შეცვლილი საქართველო / bacho zaqaidze - shecvlili saqartvelo
|
ათასი მედლით შეგრაცხეს გმირად,
მაგრამ გხმარობენ სრულყოფილ ვირად,
იქნებ შეძლოთ და ცოტა დაფიქრდეთ
ეს ნაბოდვარი ჩაიდოთ ტვინად.
არ ვარ რასისტი მაგრამ ხომ მტკივა,
ჩემ შვილთან ვიღაც ზანგი რომ მივა,
მოდი დავლიოთ არაყი, ლუდი,
ამით გვეხდება ნამუსის ქუდი.
ემიგრანტია ჩემ სამშობლოში,
მისთვის არ ვღირვარ არც ერთი გროში,
თუნდაც რომ მლანძღოს, დედა მაგინოს
ვერ შევეხები არ ვართ მაგ დროში.
ჩვენი უფლება შელახულია,
კანონის მიერ გალახულია,
მცირე ზეწოლით და კორუფციით
ეს ყველაფერი ჩამარხულია.
ვითომ ვერ ხედავთ რომ გადაგვარდით,
წრფელი რწმენიდან რომ გადავარდით,
ფულის ხილვაზე უცბად ავარდით,
საგონებელშიც კი არ ჩავარდით.
ის ტურისტია განა მტერია,
ამ ბიუჯეტის გადამრჩენია,
ერთი თმის ღერიც რომ ჩამოვარდეს
სიკვდილი ჩვენი განაჩენია.
აღვირახსნილნი აღარ გყვავს ცოტა,
ჩვენში ადათი ნელ-ნელა მოკვდა.
ხალხისთვის მთავრად შეიქმნა მოდა
და ჩემნაირებს გვაწვება ლოდად.
უფუნქციოდ რომ იქნევენ ცოცხებს,
და სულს უკლავენ ტყვედ შექმნილ ცოცხლებს,
აღარც პატიმრებს აღარ ინდობენ,
საწყალნი ჩვენგან შველას ითხოვენ.
ხალხი აღარ სცნობს ერთურთს ქართველად,
ტირანი უზით გულის მართველად,
კაცი კაცს არ გავს, კაცს ითხოვს ცოლად,
და თან ყვირიან, ნუ შექმნით ომად.
ქართულ ღვინოს რომ თრობად იმეტებთ,
უფლის სისხლს მხოლოდ ამათ იყენებთ,
ის მოწყალეა ჩვენ არ გაგვწირავს,
მსხვერპლად სატანას ხომ არ შეგვწირავს.
სუფრას უსხდებით ყანწებს რომ ითხოვთ,
საქართველოს თქვით ძალით მოითხოვთ,
მთვრალები ლამაზ სიტყვებს ისვრით და
ყველა გმირი ხართ კაცმა რომ გკითხოთ.
ამპარტავნება სისხლში გაგიჯდათ,
ჩვენ ვართ რაც ვართო ტვინში ჩაგიჯდათ,
ამის მნახველი არა ქართველი
მწარე სიცილით სულ მთლად ჩაბჟირდა.
ვერ გაიღვიძებთ სანამ სიკვდილი კართან არ მოვა,
გაგაკრიტიკებთ ლექსებით და რისხვა წამოვა,
ასე ცხოვრება ვერ ხედავთ რომ აღარ გამოვა ?!
ცოტა იჩაქარეთ სანამ ღმერთი ციდან ჩამოვა..
ს-ად გაქრა ნეტავ თქვენი კაცობა,
ა-ღარ გეტყობათ სიტყვის მკაცრობა,
ქ-ალის სინაზეს პატივს აღარ სცემთ,
ა-რ გიჯერებთ და მუშტებითაც ცემთ.
რ-ისთვის აგინებთ საკუთა დედებს,
თ-ითქოს ამაგი არ ქონდეს თქვენზე,
ვ-ენებში სისხლი რატომ აღარ ჩქეფს,
ე-რთმანეთს ჭამთ და შური გადმოგჩქეფთ,
ლ-ამის გაყიდოთ მშობელი ერი,
ო-ცდაათ ვერცხლზე გაწვდილი ხელით.
იქ სადაც მუზა გალაკტიონს ექცევა მერიდ,
იქ სადაც ჰამლეტს აღმერთებენ თავისი ბგერით,
იქ სადაც ჩვენი სამლოცველო ივსება მრევლით,
და სადაც ჭავჭავაძისებრ წმინდანებს ველით.
როგორ არ გტკივათ მთების ტირილი,
შეწუხებული ქართა კივილი,
ქართველ ვაჟკაცთა გულის ტკივილი,
გარდაცვლილ გმირთა სულის კივილი.
დღეს ქართველობა ჩვენ მიწაზე ჭირს,
ამის ყურება მე მართლა მიჭირს,
“ჩემ ქვეყანაში მე არ მაქვს ნება,
ისე ვიარო როგორც მე მნებავს.”
"და თუ თქვენში ვინმეს ტკივა საქართველო,
მინდა ჩემი ლექსი თქვენთვის ვაქართველო!!!"
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
|
კატეგორია: ლექსები |
ნანახია: 4139 |
დაამატა: InterestingSite
| ტეგები: poezia, bachana zaqaidze, b.zaqaidze, პოეზია, ლექსები, leqsebi, bacho zaqaidze, ბ.ზაქაიძე, ბაჩანა ზაქაიძე, ბაჩო ზაქაიძე
| რეიტინგი: 0.0/0 |
სულ კომენტარები: 1 | |
|
|
|
|
სტატისტიკა
სულ ონლაინში: 6 სტუმარი: 6 მომხმარებელი: 0
|