ვაი მე და უფრო მეტად, ვაი შენ და ვაი მას, საყვარელთან დადის ვინც კი კაი დროს და კაი ხანს, ჯერ საქნელზე მეტი საქმე თუ ინდომა რაიმე, ვიდრე ის, რომ ჭერს სიმაღლე გაუზომოს აივანს... ვიდრე ის, რომ სადარბაზოს გადარაზოს ურდული, გარე კარს არ გაეკაროს ისარი თუ შურდული, ვიდრე ფარდა, ფანჯრის გარდა, მზესაც შემოახვიოს და წერილი - ტრფობის, ძველი, დაკუწოს და დახიოს. ვიდრე გუდა, თავის ქებით, ამოავსოს ტყუილით, დაენახოს სარკეს რქებით, ყროყინით და ყმუილით... ვაი მე და უფრო მეტად, ვაი შენ და ვაი ჩვენ, საყვარელს თუ მოინდომებ, მოირგებ და გაიჩენ, ნერვში დღეა შარიანი, სულში - სქელი ნისლია, შენი ცოლი შენი არის, სხვისი ცოლი - სხვისია. ხომ ხედავ რომ საყვარლისთვის არა და არ გცალია, წადი სახლში, ცოლი ძმაო, გელოდება ძალიან!
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
