ყოფნა – გრიგალია, ან და რაღაც მშვიდი, თითქოს არყოფნამდე გზები მარტივია, სანამ ორმოცი დღე, მანამ პანაშვიდი, სადაც ტირიან და ხანაც არ ტირიან, ღმერთო შენ რომ არა სულსაც დავიფშვნიდი მაგრამ შენთან მოსვლა დიდი პატივია.
ბ. ზაქაიძე
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
