ყელში ამოვიდა მეფე ლირი, წვიმს და ხასიათი მისველდება, თმები მზის სხივებზე შეფენილი, მკვდარი სიყვარულით ისევდება.
ვზივარ, მეფერება ქარი თმებზე, "ისევ არეული ნაბიჯები..." ვიდრე მსუყე ლუკმას დავითრევდე კბილით, მილიონჯერ დავიჭრები მკერდში, მოისარი ქალებისგან, შიში შეჩვეული აბსურდია, - ან როგორ არ უნდა გამერისკა, როცა შეშლივით არ მსურდი, ან მსურდი არაბული გაშმაგებით, სულში ჩაგისახლდი ლამის იყო ვნების რქებიანი ეშმაკივით, ფრთებზე შემოგხვიე საცეცები... ისევ აწიოკებს ქარი ქუჩებს, ღამის უკუნეთში დაგეძებდი, მერე ავდექი და დავიხუჭე, თვალებ გახელილს რომ დამენახა ვენებ გადაჭრილი სიძულვილი, ცაზე ღიმილივით დამეხატა, ჩვენი შემოდგომის მიწურული.
ყელში ამოვიდა სონეტები, ასჯერ გადათვლილი ძმა-ბიჭებიც, "სისხლში მომეძალეთ მომეტებით, შენ და არეული ნაბიჯები."
თორრნიკე ნაროზაული
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
