შეხედე ერთი, წვიმის სვეტებს მზის სხივი აპობს, უცნობ მგზავრივით ჩამისახლდი სტუმარი - რწმენად... მთელი არსებით მიხუტებულს სუნთქვასთან ახლოს, გამიჭირდება შენს ბაგეზე კოცნის დათმენა. ყვრიმალებს ისევ ცრემლის ზოლი ალიანდაგებს, გაწვდილ ხელებით მეხვევიან შენი მკლავები. ძაფებს დააცლის მონატრება ვნების ფარდაგებს... გაკოცო- სურვილს არასოდეს დავეზავები.! ოცნებებს შეკრავს ერთ დიდ გუდად ცხადში-სიზმარი, მოინადირებს გზააბნეულ აწყვეტილ ვნებებს.. ფიქრებს რომ გპარავს ასე ურცხვად მე ვარ ის ქალი, რომ ჩაგეღვრება გულში სითბოდ და შეგიკედლებს. ფრჩხილით მოკაწრულ მოლოდინებს, სარკმლის მინაზე, ყელზე აწვება წარსულ დღეთა ნაყროვანება, სიუხეშესაც შეპარვია ქალურ სინაზედ, ზმანებასავით ფერმიხდილი შემოღამება. ცაზე ოცნებით აცეკვებულ ვარსკვლავთაცვენას. მთვარის ნათელი კაბადონზე შეუერთდება. მიწა მოსტაცებს კრძალულობას კოსმიურ მძევალს, და სიყვარულის სარეცელზე დაინეკნება. შეხედე ერთი, წვიმის სვეტებს მზის სხივი აპობს, უცხო მგზავრივით ჩამისახლდი სტუმარი- რწმენად... მთელი სხეულით ჩახუტებულს სუნთქვასთან ახლოს, მეტკივილება შენს ბაგეზე კოცნის დათმენა.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
