კვლავ თავჩარგული კითხულობ და გიყვარს ტერენტი, სიტყვები როგორც გაფრენილი თეთრი მტრედები, მე არ ვწერ ლექსებს, დამეწერა - შევიფერებდი, მაგრამ ლექსისთვის გეფიცები არ მემეტები.
ეს სულ სხვაგვარი სონატაა, მე კი კლავიშებს, დავემსგავსე და ველოდები უხმოდ ბეთჰოვენს, აჰა, ავმღერდი ოცნებებმა თავი აიშვეს, და ჩემს უაზრო რეალობას გამოვეთხოვე.
მაგრამ ვბრუნდები, ვერ ვერევი დროს და ამინდებს, დროს დაუნდობელს, ამინდებს კი უფრო ცვალებადს, იცი მე ძალმიძს, შემიძლია ცაში გავფრინდე, თუმცა გაფრენა მაინც ნიშნავს გარდაცვალებას.
შენ კვლავ ვერ ხვდები, რადგან უფრო გიყვარს ტერენტი, სიტყვები თეთრი მტრედებივით გითბობს იმედებს, მე არ ვწერ ლექსებს, დამეწერა - შევიფერებდი, მაგრამ ლექსისთვის გეფიცები ვერ გაგიმეტე.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
