ვეძებ სისრულეს, მეშინია ზამთრის სიცივის, ვიპოვო ეგებ, მერე იქნებ ჩემშიც იშუქებს, ნუ შეიცვლები! დააკერე სახეს სიცილი, თუ ვერ გაჩუქე რაც დაგპირდი, თვითონ იჩუქე.
შემოდგომაა, ქარებს სუსტად მოაქვთ გუგუნი, დრო მელევა და თითქოს მძევლად ვირჩენ ნოემბერს, არადა ბაღში ზამბახების ჩუმი სლუკუნი, ოდესღაც ძლიერს ტრაგედიის გმირად მტოვებენ.
ვეღარ ვაგორებ დედამიწას ხელის გულებზე, დავრჩი მცირე და სიმცირეზე უფრო მარტივი, ახლა ძნელია ვიოცნებო გაზაფხულებზე (ახლა ძნელია გავურითმო მარტივს - მარტივით).
თუმცა, ისევ ვწერ, დამაქვს გულით უცხო ეგზემა, დავდივარ ასე უარაფრო ფიქრით მოცული, უნდა შემინდო, უნებლიეთ მეწერლექსება და რომ ლექსებით გადამქრალი შენთვის ვლოცულობ.
ვეძებ სისრულეს, მეშინია ზამთრის სიცივის...
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
