გწერ,იცი სადღაც დამეკარგა სიწითლე ბავშვის, ჩემს ნარჩენს გზებზე მეეზოვე ქალები გვიან, და ამ ქალაქში შემორჩენილ ერთადერთ კავშირს, სასაცილოა რომ სახელად "მწერალთა" ქვია. გწერ,რაღაც უცხო შეგრძნებაა და ბროლის გათლილ ჭიქიდან არყის ზეგავლენით - (ნამდვილად ღირდა) გწერ ყოველივეს რასაც ვგრძნობდი ამ ლექსის ჩათვლით, კაცობრიობის,უფრო ჩემი გაჩენის დღიდან. გწერ.აჰა! ჩემი ტკივილების ათასი ტომი, ლაგდება სულის თაროებზე, სინდისის გასწვრივ ძნელია დავრჩე ამიტომაც სიგრძეზე ხტომით, გადასადგმელად მომზადებულ ნაბიჯებს ვასწრებ.
