ჩემ ბედს ოდნავი,ნასიცხარი სიწითლე დაკრავს, როგორც ივნისში ნაადრევად შეთვალულ ჟოლოს, მკლავდა უაზრო,აუხსნელი წარსული, მაგრამ შენთვის არასდროს მიძებნია თავი და ბოლო უფალო,რადგან ყრმობიდანვე მოვირგე როლი და გულისგულში შეგინახე მეჩეთის კართან და რადგან თითზე ჯვარდაკრული სპილენძის რგოლიც, რაღაცა იყო სათამაშო ბეჭედის გარდა. დღეს ყველა ბილიკს გამრუდებულს და ყველა ცხოველს, ათასჯერ ამინ! მაცხოვარო, ეცვლებათ ნირი და მიუტევე პაპაჩემის ხმა არის ყოველ შეღამებისას ნასახლართან მწარედ რომ ტირის. ჩემ ბედს ოდნავი,ნასიცხარი სიწითლე დაკრავს, როგორც ივნისში ნაადრევად შეთვალულ ჟოლოს, მკლავდა უაზრო,აუხსნელი წარსული, მაგრამ შენთვის არასდროს მიძებნია თავი და ბოლო.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
