მეწვის უშენობა,თუმცა ჯობია რომ... ჯობდა არაფერი მეთქვა. ღამე გამთენიას ისე მშობიარობს მთვარე დატრიალებს,ბოლთას სცემს და პალატიდან ღრუბლის პალატიდან, ძვრება მშობიარე ცოლთან.
მე კი გადამღალა ბედთან ომობანამ, (როგორ მეშინია ზოგჯერ.) და თუ პოეზია ავადმყოფობაა, მინდა თეთრებივით მოგრჩეს, ის რაც სიყვარულით გულთან მიგიშენე, ის რაც გამოვხატე ღიად, რადგან სიყვარულს და რადგან სიგიჟეებს, მხოლოდ პოეზია ჰქვია. ალბათ ექიმი ვარ, ღამე განათევი, თანაც შემიყვარდი ისე, თითქოს გაცდენილი სკოლის საათების ცნობას,ლექსებიდან გიწერ.
მეწვის უშენობა თუმცა ჯობია რომ.... ჯობდა,არაფერი მეთქვა. ღამე გამთენიას ისე მშობიარობს, რაღაც უსაშველო სევდა მჭირს და ფანჯრებიდან,ჩემი ფანჯრებიდან, ჩუმად ვიპარები შენთან.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
