ყოველთვის იყო ჩემს გულში დარდი,
დარდი მალული, ტკივილი მკვდარი..
ყოველთვის მწამდა, მჯეროდა ერთის ,
რომ მუდამ ჩემს გვერდით იქნება ღმერთი..
ეს გული ობლად, ფერფლად ქცეული,
უსიყვარულოდ დაძრწის ეული..
იყო ტკივილი, იყო ცრემლები,
იყო გონება შეძრწუნებული..
იყო კალამი, იყო ფურცელი,
იყო ფრაზები, ურითმოდ ხლებული..
ეს გული ობლად, მარტოდ ქცეული,
სიყვარულს სთხოვდა, ზეცას ეული..
ღამით ვარსკვლავებს შვებას
შესთხოვდა, მთვარის სინათლეს სევდა მოჰქონდა..
ასე ოცნებით წლები გარბოდა,
ასე ოცნებით გულიც კვდებოდა,
სიზმრად ნანახი რეალობა მგონოდა,
გამოფხიზლებულს სიკვდილი მდომოდა...

By Ann Chubinishvili