ნიკალ!... ჰა, ნიკალ!... - შემოგძახეს აქეთ-იქედან: მარტო რად სვამო?... და ცა-თვალებს ვერ ახამხამებ; ტიკჭორის ჭინკა ძეწკვს გახარბებს - ბოლო ჭიქიდან და ჭიქიანად ტყდება ეს ღამე! ღიპღიპელები შუბლში ჯამებს იჯახუნებენ!... შავ მუშამბიდან მეეზოვე შემოგბღცერს ცოცხით; ცა შეგიწამლავს შაბიამნით და... ღმერთიმც გიცოცხლოს! მაინც...რა ბადით იჭერ ამდენ ცოცხალს და ფერებს... არ სჯობდა: ბედი დაგეჭირა - თუნდაც ლიფსიტა?! რა მუზის ჩაი აიჩემე, ვინ დაიჯერებს, რომ გულს იჯერებ ცივი ჩაის სმითა. იმ სამოვარის ამ თვალებმშრალებს რა გაეგებათ, -ჩაილულიო... და დუქნისკენ გაჩქარდებიან!
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
