და რომ არ ჩახმე იგი მოგხედავს, ღრუბლებს მორეკავს უთეთრეს ფთილად... კვლავაც გიდარდებს ვეშაპის დედა, `როს ცა გაახელს დღის თვალებს ფრთხილად”. სამშობლოს ჩიტი `ბეღურები სამშობლოში კვდებიან” ახლა ყვავილობს ჩვენში კეხურა, ტაროსი დადგა ერთობ უწესო, არ დამისველდე ჩემო ბეღურა, სამშობლოს ჩიტო, _ უერთგულესო!
გამოგივლია ცივი ზამთარი, ციოდათ ალვებს ცაში აჭრილებს, არ გიძებნია სხვაგან მთა-ბარი, შენმა ფიჭვებმა გადაგარჩინეს.
პატარა ჩიტო, როგორ მაოცებ, სამშობლოსავით... ვოი, ბედკრულო. მოდი გაგათბობ, თან ბევრს გაკოცებ, ჩიტო ბეღურა, - ქალზე ერთგულო...
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
