ვერც ბროლის კოშკი,
ვერც ზღვისპირა და ვრცელი მიწები,
თვალ-მარგალიტი, უკვდავების წყალი, თუ სხვა რამ, -
მე ვერაფრი წამოგიღე იმ ზღაპრებიდან,
გარდა ერთისა; იმედისა,
რომ მარტოობის,
განშორებების, დარდისა და ბრძოლების შემდეგ
(რაც ცხოვრებაშიც და ზღაპრებშიც მუდმივად ხდება),
ვიცხოვრებდით ერთად და დიდხანს,
ბედნიერად,
იქამდე, ვიდრე
ქვეყნის გადაღმა გავიღვიძებდით.
თორნიკე ჭელიძე
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..