შიში. ვიწრო გაქვს დედამიწა, ცხოვრება მოკლე, ყელზე მომდგარი "აღარ მინდა", კიდევ ათასი... ღმერთო, დიდება, სიცოცხლისთვის, რომელიც მოგვეც, მაგრამ,შეგბედავ, გამძლეობა რატომ წაგვართვი?! წაართვი მას და, მათ წაართვი ის, აღარ ღელავს, მათში არცერთი წვეთი სისხლი, გაჩერდა, შეწყდა. შეწყდა,როგორც დრო, მზის ამოსვლა, ყველასთვის იმ დღეს, ო, ღმერთო,იმ დღეს, ხორცით-ძვლამდე გამოხრა ცრემლმა ყველა და მაინც აქ მადუმებს კადრი,გავქვავდი. ღმერთო,გცოდავ და გამაოცა სიმკაცრემ შენმა, აღარც ცრემლები, აღარც მიწა, აღარც არავინ, შვილის საფლავზე დაჩოქილი, საბრალო დედა. ტკივილიანი მარტი დადგა, არჩია წასვლა. ვილოცოთ,ღმერთო,მიუტევე, დაე, იცავდე! -"თავი მოიკლა,ის მოკვდაო," -რა იცის ხალხმა, შენ გაზაფხულდი,დათო, კი არ გარდაიცვალე !
(ჩვენს გულებში)
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
