ტუჩებდაცვარულ თბილისზე ცრემლად დაგორდა დილის მზე...
დილის მზე ცაზე ვარსკვლავებს, მტკვარზე თოლიებს ხვეტავს....
ცა-დაფა - სუფთა არც ისე.... _აგერ ღრუბელი! _ ცარცი სად?...
ცამ ცისარტყელა შეიკრა უსაფრთხოების ღვედად...
მალე გამოფენს ყვავილების აფრებს აპრილი, ჩაკვნეტს ქალაქი მტკვრის ფერფლისფრად დაფერილ ლაგამს... ზეცა - გუმბათი აბრუნდება ბოთლში - ძაბრივით სხივებს ჩაიღვრის... მზე - დარჩება ღვინისფერ ლაქად... მე პეშვს შევუშვერ, კარგია, რომ ორი მაქვს პეშვი... ერთით მე დავლევ, მეორეთი - შენ მოგბან ტუჩებს... ეს ზმანებაა, ღიმილიან მზერიდან მზე შვი ეს შენ აანთე განთიადი ღიმილით, - თუ ჩემს, ტუჩებდაცვარულ თბილისზე ცრემლად დაგორდა დილის მზე... დილის ცის თაღზე სიხარულის ცრემლების დამდენს - თბილისს სიცოცხლე, უკუნითი უკუნისამდე!
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
