ნამიანი ხელებით მზე თმას უწნის ალუჩებს, ჩრდილს ჩაეხსნა სიგრილე და მოუჩანს ზამბორი, მაგ თვალების სილურჯე შავ ზღვას ისევ ალურჯებს, მე კი ისევ მაწითლებს ეგ წითელი ამბორი წელსაც მოვა სად წავა, დაველოდოთ რვა ივლისს.. გარეთ როლი გაცვალეს აისმა და დაისმა, ტალღასავით ეს ლექსიც გაგწუწავს და ჩაივლის, როცა გულზე პეპლებად ატმის რტოებს დაისვამ… მერე მოვალ, სველ ტანზე ჩამოგიკრებ პეპლებს და... მერე მზესაც დავიჭერთ ზღვაში მთვარის კაუჭით, შენი კოცნის სურვილი ისე გამირეფ-ლექსდა, მიგიხუტებ, გაკოცებ, სველი რომ ხარ რა უჭირს! სადღაც ზეცა ტირის და, სადღაც ლურჯი ალუჩა, სადღაც როლი გაცვალეს აისმა და დაისმა… დრო იწყება შენით და დასასრული არ უჩანს, როცა გულზე პეპლებად ჩემს ბაგეებს დაისვამ...
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
