მიდიხარ... მზე ჩავა სადაც არი, მე ისევ ძველ მოტივს ვმღერი _ რამ გამახსენა ფერი სატაცურის, ასე ნაღვლიანი ფერი... მოწყენილია ყოვლიარი – ეს თოვლიც, ღუღუნიც ბუხრის, სარკმელთან – ბალბა მგლოვიარე, სარკმელში – მგლოვიარე მწუხრი. მიაჭრიალებენ სადღაც ურემს... მე ისევ ძველ მოტივს ვმღერი – რამ გამახსენა ფერი სატაცურის, ასე ნაღვლიანი ფერი?!.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..