ღამე და მე ვერასდროს ვერ მივემხრე ვერანაირ _იზმს, ჰუმანიზმსაც კი. როცა ძალიან მენატრები, ჩემში დამფრთხალი მხეცი იღვიძებს- სუნი აიღოს, დაგეშილი გაჰყვეს იმ ბილიკს შენთან რომ მოდის. როცა ძალიან მენატრები, ჩემში მშიერი მგლების ხროვა ყმუის ერთბაშად და სხეული სავსე მთვარეა.
ნანა ქელეხიძე
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
