ნოემბრის ბაღში მტკნარი წვიმა ასველებს სკამებს, იმათ ცარიელ სიზმრებში წვეთავს, იმათ უხილავ სითბოში დნება. სველ წვიმას კაცი მიყრდნობია, მთვრალი, საყელოამოწეული, სველ სიგარეტს უკიდებს ნელა და კაცი ფიქრობს წვიმაზე და მარტოობაზე და კაცთან ერთად შეციებულ საღამოსაც ენატრება ის მეორე მზე - დარჩენილი ჩვენს ზაფხულებში.
თამაზ ბაძაღუა
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
