ეს ჩემი სურვილი იყო – არაფერი მელაპარაკა შენზე. ერთწლიან ცივ ომსა და დუმილით დაბომბვაზე. ჩემს საბოლოო კაპიტულაციაზე. მე არასოდეს ვყოფილვარ ასეთი გაბედული – საკუთარი მარცხი ჩემივე პირით მეღიარებინა. და არც ასე დიდსულოვანი – გაშვებულისთვის ბედნიერება მესურვებინა. არც ისეთი ღირსეული, დამემალა, როგორ წვეთავდა მუცელში სისხლი, როცა წახვედი. ეს ჩემი სურვილი იყო. და გადაწყვეტილებაც, დამეფალი საერთო საძმო სასაფლაოზე, უსახელოდ, აბრის გარეშე, და არავის სცოდნოდა, სად გაქრი. ეს ჩემი სურვილი იყო, მეც ვეღარასოდეს მომეგნო.
ეკა კევანიშვილი
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
