ორი ქვეყნის, ორი ქვეყნის საზღვრად ვდგევარ, გულო, რისად მეხურები? სხივმიმკრთალი, სხივმიმკვდარი მკვდართა მზე ვარ, ჩემს სხივებში თამაშობენ ბეღურები... კორჩიოტას,კორჩიოტას თესლი გალხვა, ორთქლად მიდის ნესტიანი სუნთქვა მიწის; ნაკადულის სიმღერებში სძინავს ღალღას...
... კითხვის გაგრძელება »
განთიადისას თვალს ვავლებ სივრცეს, ცაო მაღალო, ისევ იგივე: ზღვის მიყუჩებულ, მთვლემარ ტალღებზე კრთის საოცარი ნათლის გვირგვინი! ჩამაფიქრებელ უცხო ჩვენებას მონუსხულივით კვლავ თვალს ვადევნებ: მადლობა უფალს, მადლობა უფალს, მწამს, სხვა იქნება დღე დღევ
... კითხვის გაგრძელება »
ნისლებს იხვევს ნარიყალა, მზის გაენათს უხარია... გულიც... ასე ნისლებს იხვევს, სულიც... ასე მწუხარეა... და მტკვარი რომ როკავს, ილხენს, ნეტავი, რა უხარია, როცა სული ნისლებს იხვევს, როცა გული მწუხარეა?
როცა ნამიან ველზე გავივლი ნამი ბალღივით მართობს,მახარებს... ქარო მოიტა ატმის ყვავილი, ქარო,ფოთლებიც შემომაყარე... როგორც გიჟი,ო როგორც გიჟი, თმააწეწილი მოლი ხარხარებს... ხეთ სამკაული მოიხსნეს შიშით და ხელუკუღმა შეშომაყარეს... და მეც გავგიჟდი...
... კითხვის გაგრძელება »
რეკენ ზარები,რეკენ... სიზმარია თუ ცხადი? დაესვენება ჩემს წინ დიდი თამარის ხატი... რიდით შეარხევს ქარი დროშას მაღალის კალთას... - ბეთანიისკენ! - იგი კვლავ მიუთითებს სპათა...