მივყვები კანაფის მოტანილ იმპლანტებს, ვამატებ ზამთარს და ალკოჰოლს სულ მცირე და როგორც სისხლიან ხელს იბანს პილატე, მინდა რომ შენს სულში ვიბანდე სურვილებს.
სარეცელს დავყურებ ჩვეული სახმილით, გარდასულ ღამეებს უნიჭოდ ვთამაშობ, თოვს, ფიფქებს ისტუმრებს ღრუბელი ვალივით - და გარეთ ზამთარი დგას როგორც საბაჟო...
იმედად წარსულის დღეები ჩავიცვი, სარკმელი დაორთქლა ნაფაზის სიბლანტემ, ვიბნევი და უკვე ნამდვილად არ ვიცი, მინდა თუ არ მინდა, რომ ისევ მიყვარდე...
ცალთვალა აზრები ლოგინზე დაიმტვრა, შედეგი? - ძნელი და მარტივი მცდელობა! ოთახში ირევა გრძნობები, მტვერი და მეზობლის ბავშვივით მორცხვობს თვითმკვლელობა.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
