ო,ის ხმა ისე შორს არის ჩვენგან, რომ ყურებს ჩვენსას გაგონება არ ზალუძს მისი, მაგრამ ის დოლის შორეული ბაგაბუგივით მაინც აღწევს და მოდის ჩვენამდე. ის თითქოს არის ხმა სამარიდან, მაგრამ ზაფხულზე ლაპარაკობს და გაზაფხულზე, ის სიხარულით დაუვლის სხეულს და ბაგეებზე აანთებს ღიმილს. მე მესმის,მესმის.ის ხმა არის ადამიანის. გადამიქროლა ცხოვრების გზებზე და კიდევ ბრძოლის ორომტრიალში, იგი ისმოდა ჭექა-ქუხილში,აჩურჩულებულ ბაგის შრიალში. თქვენ გესმით?ის ხმა გესმით თუ არა ? ის ამბობს : „ბოლო მოეღება მალე სიმძიმილს“. ის ამბობს:“მალე სიხარულის დაგება ჟამი“. ნუთუ არ გესმით?
მთარგმნელი: გივი გეგეჭკორი
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
