ერთ დროს ვიყავ ელვარე და გაბასრული, მაშინ მფლობდა მეომარი ვაჟის ხელი. ტარზე მქონდა ეს წარწერა _ "დასასრული" და ეს სიტყვაც მახვილივით იყო მჭრელი. იმ მამაცმა ვერაგები ბევრი ხოცა, ბოლოს როცა დაელია მკლავში ძალა, მე ამ მთაში სამუდამო ბინა მომცა, თვით კი სიკვდილს ლეგენდებში დაემალა.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
