დგას მაგიდაზე წვნიანით ქვაბი, კედლები სტკივა მოწყენილ ოთახს და ფარდებიდან შემოდის გვამი, რომელიც შენი სიზმრებით შფოთავს და ლურჯი არის მისი ტუჩები, როგორც ცა, როგორც ფიქრები ომზე, რომელიც შენში დარჩა უჩუმრად და აღარ მორჩა. პატარა კოვზი დევს მაგიდაზე და მაწვნის ქილა. მოწყენილია ოთახი, როგორც მიცვალებულის ოჯახში დილა. ალბათ ეს არის ბედით თამაშიც, უფრო უარეს დღეების გამო, დარჩენილია კვამლი შენს თმაში და ყელში _ ძველი ჭრილობის გემო.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
