მა, მე შენს გარდა ტკივილისთვის აღარ ვიმეტებ - არავის! მათ, ვინც მოინდომეს (ერთად) - მომნახეს და სათითაოდ დამიმსხვრიეს ყველა იმედი.
მა, ახლა - ბოლო წუთებია დეკემბრის, თოვლი - არა თოვს. ცივა. სხვანაირი ფერი აქვთ ღრუბლებს... შენ პატარა ხარ, შენთან თეთრი ფიფქები მოვლენ სიზმარში, როცა დაიძინებ ტკბილად. მე უბრად ვარ, მა, მა, ამ (დიდ) ცხოვრებასთან, ახირებული ხასიათი მაქვს - ასეთი ვარ. შენა ხარ ტკიპა, როცა მეკრობი მკერდზე - მაშინ. გამითბე გული. მა, მათ არ ეყოთ ჩემი სისხლი, რაც ამოხვრიპეს ამ ძარღვებიდან და ვგრძნობ, ვხვდები, ბოლომდე გავლენ... და გეფერები, გეფერები - ყველაზე თბილად... წმინდაო ღმერთო, ღვთისმშობელო მარიამ, ავე... (მე - არაფერი) დამილოცეთ პატარა შვილი.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
