ამ ცხოვრებაში ისევ მუქი ფერები ჭარბობს, თითქოს სიკეთე მიატოვეს ცოდვილ ბავშვებმა, გრძნობა გრძნობაზე მემატება,სიმწარე მწვავობს, თითქოს სინათლე იცოტავეს ობოლ თვალებმა. ოხ,როგორ მინდა რომ ვიყვირო:არ ვიცი ვინ ხარ, ან აქ რატომ ვარ,ან რად ცვივა ცრემლების წვიმა? მგონი აქ ისევ სიამაყე მიმატებს ნიავს,არ ვიცი ვინ ხარ, კვლავაც ბურუსში გახვეული სიმართლე მტკივა.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
