დილა ტკივილით... მაინც სიმრერა და მომავალის გამქრალი რწმენა, უიმედობა, ხსოვნა ისე რა და აწმყოში კი ცხოვრების რყევა. ხმა გათელილი გასულ გზასავით, ჩამქრალი სხივი, წარსულის ხმა და სიცოცხლის ბოლოს სწორედ მასავით, მხოლოდ ლოდინი შვებას არ ჰგავდა. გაყინულ ხელის გაწვდენა სხვას და იმედი ფულით გატენილ ჯიბის, ზოგი ჩერდება, გაიღებს მადლს და სხვა უდარდელად თავისთვის მიდის. ფანდურის ჰანგი მოხუცის ცდაზე, ამღერებული ცახცახით ბგერა, მე ეხლაც მახსოვს ბებო შენს ხმაზე, დელისთან სევდით ნაცადი მღერა.
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
