მხედარს ბრძოლა გარდეხადა, ახლა... ცერზე ქორი უჯდა... თვალში - ცეცხლი მობრიალე, გულშიც ცეცხლის ალი უჩნდა! დაღლილ სახეს - გაღიმება, ვით მზის კრთომა - ცათა ლურჯთა... ეს - უძლევი სული გახლდათ აწყურთა და არტანუჯთა!
გამოხატეთ თქვენი აზრი მოცემული ლექსის შესახებ კომენტარის სახით!..
